Soms denk ik wel eens dat een vrouw niet is gemaakt om moeder te worden en leuk aan een loopbaan te blijven timmeren. Het woord carriere neem ik heel bewust niet in de mond, want volgens mij is daar bij slechts weinig vrouwen nog sprake van als ze eenmaal een kind op de wereld hebben gezet.
Hoe kan het toch dat mannen zonder problemen carriere maken nadat ze vader zijn geworden en vrouwen daar toch meer moeite mee hebben na de geboorte van een kind? Of, als ze dat niet hebben, vaak met een afkeurende blik worden aangekeken. Ik denk dat het antwoord eenvoudig is: vrouwen voelen zich meer verantwoordelijk om voor een kind te zorgen dan mannen. Natuurlijk, tegenwoordig gaat de verzorging van de kinderen in veel gezinnen in samenspraak. Maar vrouwen zijn naar mijn idee altijd nog meer geneigd om een groter deel van de zorgtaken op zich te nemen. En volgens mij vinden veel vrouwen dat eigenlijk ook prima. Ten spijt alle emancipatie-bewegingen, vrouw-aan-het-werk-promotiespotjes van de overheid en redelijke regelingen in de werkende wereld; veel vrouwen geven er als het er op aankomt de voorkeur aan om niet voor het een of het ander te kiezen, maar de gulden middenweg te bewandelen. En hier wil ik absoluut geen waarde-oordeel aan verbinden. Misschien is het alleen goed om je dit bij tijd en wijle te realiseren.
Zelf sta ik op het moment (en niet voor de eerste keer) voor de keuze wat te doen. Naar welke kant gaat de weegschaal de komende tijd uitslaan: loopbaan of gezin? En ik blijf het moeilijk vinden. Het moet geen rationele keuze zijn, maar ik wil ook niet louter mijn hart laten spreken. Moeder en werkende vrouw zijn blijft een gecompliceerde dubbelrol.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten