Da Vinci Code

Helemaal weg waren Man en ik van de Da Vinci Code van dan Brown. Dus dat we naar de bioscoop verfilming gingen stond vast. Of het zo'n slimme zet is geweest, betwijfel ik achteraf wel een beetje.

Persoonlijk vind ik dat weinig films de pen van de schrijver kunnen evenaren. Natuurlijk ging ik ervan uit dat dit bij de Da Vinci Code anders was. Maar ik moet eerlijk bekennen dat ik me had voorgenomen om niet te gaan vergelijken. Het was een heerlijke film, vol spanning, mysterie en mooie scenes. Dat absoluut. Ook worden enkele beelden die Dan Brown in het boek oproept, je ontkomt niet aan vergelijken hier en daar, prachtig neergezet door de filmmakers. Silas die wordt neergeschoten en naast Aringarosa op de grond beland, vol wanhoop omdat hij dan pas beseft wat hij heeft gedaan is meesterlijk. En ook Teabing die Sophie en Robert midden in de nacht ontvangt en vol passie vertelt over de heilige graal is erg boeiend om te zien.

Wat mij persoonlijk een beetje tegen begon te staan halverwege de film, was het continu filmen vanuit dezelfde hoek (waarvan het kenmerk is: er dicht bovenop). En iedere tien tellen de ogen van Sophie of Robert in beeld is ook niet waarvoor ik naar de film ging. Daar komt nog bij dat hele hoofdstukken niet terug te vinden waren in de film. Ik weet: dat is niet mogelijk, je moet boek en film niet vergelijken. Maar hierdoor was de film in sommige opzichten slecht te volgen, ging het te snel, moest het te flitsend.

Kortom: leuke avond, leuke film, geweldig boek. Misschien moet ik het spel eens proberen...