Gisterenavond hebben we met een afscheidsetentje gevierd dat collega's Yvonne en Ellen een andere baan hebben. Hartstikke leuk voor ze, maar balen voor mij. Want het zijn weer twee leuke en goeie meiden minder op de afdeling! Al borrelend vooraf kwamen we tot de conclusie dat we een leuke tent hadden uitgezocht voor dit feestje. Blabla, slok, slok, blabla, drup, drup.. Heeee, zitten we in een coupé restaurant?
Melding van het water dat inmiddels langs de spiegels de tassen met cadeaus insijpelde, deed de dienstdoende ober opspringen met een stapel servetten. Al deppend kwam hij al snel tot de conclusie dat een flinke dweil en wat emmers in deze waterval beter op zijn plek waren. Terwijl het personeel van het restaurant verwoede pogingen deed de overlast die door het wassende water onherroepelijk was te beperken, werden we naar onze tafels geleid.
Blabla, slok, slok, blabla, drup, drup... Hee.. hier ook al? Voor we goed en wel doorhadden dat het ook hier inpandig regende, stonden de eerste collega's tot hun schoenzolen in het water. Spetters maakten broekspijpen nat en servetten werden gebruikt als regenjassen om droog over te komen tijdens een sanitaire stop.
Je zult begrijpen dat ik na een glas of wat geen last hadden van mopperen of balen. Sinds Sonja heb ik aan één wijntje genoeg bij wijze van. Maar van de collega's die de BOB waren begreep ik dat ze de tent beter hadden kunnen sluiten en ons elders onder hadden kunnen brengen.
Dankzij de overlast werd het laat, erg laat. En het was nog lang onrustig in Den Haag...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten