'Ikea, Ikea, Huppehuppehopphoppehop, Ikea!'
Met deze woorden, verwerkt tot een kort liedje, probeerde mijn moeder Merle en Anne-Lomé te enthousiasmeren om mee te gaan naar Ikea. Anne-Lomé raakte overtuigd door de mededeling dat er ook een speeltuin was bij Ikea (die bij aankomst overigens vol bleek te zitten.. helaas). Nu weken later hoor ik ’s ochtends aan de ontbijttafel ineens dit liedje weer voorbij komen. Zonder aanleiding, zonder het te hebben herhaald. Anne-Lomé zingt het. Na twee keer zingt Merle het mee. Bizar hoe het geheugen van een kind werkt.
1 opmerking:
Ha ha, dat is het verschil, ik was het al weer vergeten! Geweldige kinderen zijn het.
Een reactie posten