De één sluit een hypotheek op maat af bij de Rabobank en stort zich hiermee in een enorme partij onvoorziene financiële ellende. De ander heeft een paar simpele betaal- en spaarrekeningen bij de dezelfde ‘boerenleenbank’ en is door de ellende die hieruit voortkomt inmiddels nagenoeg rijp voor een kliniek. Die ander ben ik.
Tot de vakantie in september van dit jaar, was ik eigenlijk best wel een beetje fan van de Rabobank. Het oranje, blauw met witte logo riep een vertrouwd en vooral betrouwbaar gevoel op. Toen ik na de vakantie dan ook met plotseling niet meer functionerende passen naar het kantoor vertrok, was ik er eigenlijk van overtuigd dat het probleem snel opgelost zou zijn. Het tegendeel was helaas waar.
Medewerker: ‘Uw passen zijn magnetisch ontladen mevrouw.’
Ik (stomverbaasd): ‘Oh’
Medewerker: ‘We gaan nieuwe passen voor u aanvragen.’
Ik (met een vraagteken boven mijn hoofd): ‘Oh, ok.. denk ik. Maar eh, hoe kan dat dan? En wat gaat me dat kosten? Kan ik dan wel mijn pincode behouden? Hoe lang duurt dat?’
Medewerker (met een schuin oog naar haar collega met wie ze ondertussen een discussie heeft over de collega’s van een ander filiaal die zich alles behalve collegiaal opstellen): ‘U kunt deze pincode behouden, we vragen alleen een nieuwe set passen aan. Dit kost u niets en binnen vijf werkdagen heeft u alles in huis. Fijn weekend verder!’
Vijf werkdagen later had ik nog niets ontvangen. Bellen met de Rabobank dus maar.
Medewerker: ‘Eh.. weet u zeker dat u nieuwe passen heeft aangevraagd. Want eh, er staat hier niets in de computer wat daarop wijst…’
Ik (geïrriteerd): ‘Niets wat daarop wijst?! Ik ben verdorie op kantoor geweest waar uw collega ter plekke nieuwe passen heeft aangevraagd voor me. Met behoud van mijn pincode!’
Medewerker: ‘Ja sorry mevrouw, dat is dan niet helemaal goed gegaan. Ik ga alsnog passen voor u aanvragen en binnen tien werkdagen heeft u deze in huis.’
Ik (zwaar geïrriteerd): ‘Tien werkdagen! De vorige keer was het nog vijf dagen!’
Medewerker: ‘Ja, dat zeggen ze op kantoor altijd, maar dat klopt niet. Ik kan het niet helpen mevrouw, maar er staat tien dagen voor.’
Ggggrrrrr….
Vijf dagen later ontving ik twee envelopjes met twee nieuwe pincodes voor mijn betaalrekening en mijn creditcard. Wel verdomme! Ik wil geen nieuwe pincodes. Met mijn simpele geheugen word ik ondertussen gek van oude pincodes voor passen, wachtwoorden van computers en telefoons. Bellen maar weer dus.
Medewerker: ‘Ja, dat klopt! Ik zie hier inderdaad in de computer dat u vandaag uw nieuwe pincodes heeft ontvangen! Morgen worden de passen aangeboden.’
Ik: ‘Maar, ik heb specifiek gevraagd om alleen nieuwe passen, geen nieuwe pincode en dat zou geregeld worden!’
Medewerker: ‘Oh ja, dat is vervelend, dat snap ik mevrouw. Ja, ik kan dit helaas niet terugdraaien…’
Aaaaaaahhhhh!!!!
Nadat ik de nieuwe passen na negen werkdagen had opgehaald bij het postkantoor, vertrok ik huiswaarts om de achterstallige financiële administratie bij te werken. Zonder pas immers geen internetbankieren.. Maar helaas, de pas gaf een error. Bellen met de Rabobank dan maar weer..
Medewerker: ‘Ja dat klopt!’
Ik (woedend); ‘Nee, dat klopt niet! Het werkt niet!’
Medewerker: ‘Dat klopt mevrouw. U kunt met uw pas naar de Rabobank en daar kunnen ze de pas voor u activeren zodat u er weer mee kunt bankieren.’
Ik (paars van woede): ‘Dat meen je niet! En waarom hoor ik dat nu?! Ik kom net bij het postkantoor vandaan, dat toevallig naast de Rabobank zit.’
Medewerker: ‘Oh, ja dat is vervelend mevrouw. Is u dat niet verteld? Dat had de medewerker wel moeten doen ja, dat ben ik helemaal met u eens.’Whoeaaaaaa!!!!
Tot de vakantie in september van dit jaar, was ik eigenlijk best wel een beetje fan van de Rabobank. Het oranje, blauw met witte logo riep een vertrouwd en vooral betrouwbaar gevoel op. Toen ik na de vakantie dan ook met plotseling niet meer functionerende passen naar het kantoor vertrok, was ik er eigenlijk van overtuigd dat het probleem snel opgelost zou zijn. Het tegendeel was helaas waar.
Medewerker: ‘Uw passen zijn magnetisch ontladen mevrouw.’
Ik (stomverbaasd): ‘Oh’
Medewerker: ‘We gaan nieuwe passen voor u aanvragen.’
Ik (met een vraagteken boven mijn hoofd): ‘Oh, ok.. denk ik. Maar eh, hoe kan dat dan? En wat gaat me dat kosten? Kan ik dan wel mijn pincode behouden? Hoe lang duurt dat?’
Medewerker (met een schuin oog naar haar collega met wie ze ondertussen een discussie heeft over de collega’s van een ander filiaal die zich alles behalve collegiaal opstellen): ‘U kunt deze pincode behouden, we vragen alleen een nieuwe set passen aan. Dit kost u niets en binnen vijf werkdagen heeft u alles in huis. Fijn weekend verder!’
Vijf werkdagen later had ik nog niets ontvangen. Bellen met de Rabobank dus maar.
Medewerker: ‘Eh.. weet u zeker dat u nieuwe passen heeft aangevraagd. Want eh, er staat hier niets in de computer wat daarop wijst…’
Ik (geïrriteerd): ‘Niets wat daarop wijst?! Ik ben verdorie op kantoor geweest waar uw collega ter plekke nieuwe passen heeft aangevraagd voor me. Met behoud van mijn pincode!’
Medewerker: ‘Ja sorry mevrouw, dat is dan niet helemaal goed gegaan. Ik ga alsnog passen voor u aanvragen en binnen tien werkdagen heeft u deze in huis.’
Ik (zwaar geïrriteerd): ‘Tien werkdagen! De vorige keer was het nog vijf dagen!’
Medewerker: ‘Ja, dat zeggen ze op kantoor altijd, maar dat klopt niet. Ik kan het niet helpen mevrouw, maar er staat tien dagen voor.’
Ggggrrrrr….
Vijf dagen later ontving ik twee envelopjes met twee nieuwe pincodes voor mijn betaalrekening en mijn creditcard. Wel verdomme! Ik wil geen nieuwe pincodes. Met mijn simpele geheugen word ik ondertussen gek van oude pincodes voor passen, wachtwoorden van computers en telefoons. Bellen maar weer dus.
Medewerker: ‘Ja, dat klopt! Ik zie hier inderdaad in de computer dat u vandaag uw nieuwe pincodes heeft ontvangen! Morgen worden de passen aangeboden.’
Ik: ‘Maar, ik heb specifiek gevraagd om alleen nieuwe passen, geen nieuwe pincode en dat zou geregeld worden!’
Medewerker: ‘Oh ja, dat is vervelend, dat snap ik mevrouw. Ja, ik kan dit helaas niet terugdraaien…’
Aaaaaaahhhhh!!!!
Nadat ik de nieuwe passen na negen werkdagen had opgehaald bij het postkantoor, vertrok ik huiswaarts om de achterstallige financiële administratie bij te werken. Zonder pas immers geen internetbankieren.. Maar helaas, de pas gaf een error. Bellen met de Rabobank dan maar weer..
Medewerker: ‘Ja dat klopt!’
Ik (woedend); ‘Nee, dat klopt niet! Het werkt niet!’
Medewerker: ‘Dat klopt mevrouw. U kunt met uw pas naar de Rabobank en daar kunnen ze de pas voor u activeren zodat u er weer mee kunt bankieren.’
Ik (paars van woede): ‘Dat meen je niet! En waarom hoor ik dat nu?! Ik kom net bij het postkantoor vandaan, dat toevallig naast de Rabobank zit.’
Medewerker: ‘Oh, ja dat is vervelend mevrouw. Is u dat niet verteld? Dat had de medewerker wel moeten doen ja, dat ben ik helemaal met u eens.’Whoeaaaaaa!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten