Op ons raam prijkt sinds enige tijd een bord: te koop. Talloze bezichtigingen, serieus geinteresseerde kijkers, maar verkocht is het (nog) niet. Gelukkig hebben we nog ruim de tijd, nou ja.. helaas eigenlijk. Maar goed, dat is een ander verhaal!
Vanmiddag kwamen er weer kijkers langs. Het huis netjes aan kant, bloemen op tafel, wc-verfrisser in de toiletpot en het allerbelangrijkste: kinderen van de vloer. Wederom, want dat is iedere keer het lastigste. Terwijl Sjoerd de razend enthousiaste belangstellenden ons prachtige huis liet zien, gingen wij even een boodschap doen. Een toetje halen, ijs met slagroom. Bijna drie kwartier later kwamen we weer terug, de kijkers waren er nog. Op zich een goed teken.
Met de kinderen naar binnen dan maar. Hele verbaasde koppies keken de bezoekers aan, een mengeling van brutaal en nieuwsgierig. En toen de onvergetelijke woorden (vergezeld van een diepe zucht en twee handjes vragend omhoog gehouden): gaan jullie dan eindelijk ons huis kopen?
Gelukkig weten we inmiddels dat ze voor een tweede keer langs willen komen ;)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten