Ja, hier lacht hij nog. Maar gisterenochtend drupten de tranen van verdriet bij deze kleine man over de wangen. Marnix heeft zijn eerste prikken gehad. Een klein rood stipje op beide benen is alles wat er rest. Maar mijn hart brak even toen dat naaldje zijn velletje in ging. Uiteraard keek hij me met een blik vol verwijt aan. Zo van: 'Jij bent toch degene die me moet beschermen? Doe iets'. Maar ja. Heb hem verteld dat het voor een goed doel is, dat het even pijn doet, maar een boel ellende bespaard. En uiteraard heb ik hem vreselijk geknuffeld de hele dag.
1 opmerking:
ook Marnix is een bikkeltje...
en wat een mooie lach!!
xx sandra
Een reactie posten