Gisteren was het dan eindelijk zover: Anne-Lomé gaf haar lang gekoesterde prinsessenfeest voor haar vijfde verjaardag. De kindjes mochten een prinsessenjurk meenemen, van Anne-Lomé kregen ze een kroontje en een stafje, de gekleurde lampen aan (op roze uiteraard) en het was feest.. voor de kleine dames in the house dan.
Voor het zover was togen we naar het bos. 's Ochtends hadden Man en ik al een kleine speurtocht uitgezet. We lazen in een hut het verhaal van de kikkerkoning voor en gingen vervolgens op zoek naar de zilveren bal en de kikker natuurlijk. En we vonden 'm, iets verderop in het bos. Anne-Lomé ging op haar knieen, kuste de kikker en riep na enkele tellen woedend uit: het wordt geen prins! Ach ja, de kleine teleurstellingen des levens.
2 opmerkingen:
Aiai, dat ga je nog jaren terughoren op haar verjaardag :o)
Was ook echt een flauwe streek... ze had heus wel gezien dat het de kikker van Marnix was!
Een reactie posten