Gedeelde voogdij

Mijn buurvrouw Jacky en ik hebben de komende twee weken gedeelde voogdij over Joris en Nova. Jacky zorgt de eerste week voor hapjes en drankjes voor het tweetal. Dan vertrekt zij met haar collega stewardessen met bestemming (mij) onbekend en nemen mijn meiden en ik het stokje van haar over.

Het is niet onze vuurdoop. Eerder voorzagen wij deze katten al van brokjes en water. Op onze tenen naar binnen in een 'vreemd' huis, terwijl de meiden zachtjes 'Joris, Noa' riepen. Wij verkeerden toen nog in de veronderstelling dat de rode kat Noa heet, wat later dus Nova bleek te zijn. Maar of het niet verstaan van zijn naam nou de reden was dat hij met een dikke staart op de trap naar zolder bleef zitten, betwijfel ik. Gezellig even bij ons komen keuvelen en kopjes geven deed hij hoe dan ook niet.

Wel kan dat te maken hebben gehad met de schrikkerige bewegingen van zowel mij als de meiden als er ook maar iets katachtigs bewoog. Het zijn en blijven toch afstammelingen van roofdieren he.. Of met het feit dat hij zijn buik nog vol had van de snoepjes die hij geheel tegen de afspraken in van het kastje had geslagen, uit de verpakking had gepeuterd en had opgegeten.

Hoe dan ook, vanaf het weekend mogen wij weer. We kijken er naaruit! Uiteraard hebben we in aanloop naar ons eerste bezoek al de vraag gehad waarom wij geen kat hebben. Ik heb Anne-Lomé weten te overtuigen van het feit dat je katten pas gaat waarderen als je zelf geen huisdieren hebt en een paar weken per jaar van een vreemde kat mag genieten. 'Net als met kinderen', voegde ze er bijdehand aan toe.