Dankzij de Italiaanse zon is het bijna niet meer te zien, maar ook Merle is niet ontkomen aan het stippenvirus (beter bekend als waterpokken) dat bij ons in huis heerst. Toen ze (vandaag) drie weken geleden na een nacht rijden wakker werd in Italie, klaagde ze al dat ze niet zo lekker was. Een boterhammetje en een boel Italiaanse indrukken verder ging het al wat beter. Maar eenmaal weer op weg naar onze eindbestemming barstte ze toch echt in snikken uit. Een voor haar onmerkbare, maar grondige inspectie op vlekjes, bultjes of andere kinderziekten-uitingen, verklaarde haar verdriet: een prachtig blaasje prijkte in haar hals. En ons vermoeden dat het niet lang bij een blaasje zou blijven, werd al snel bewaarheid.
Twee dagen later liep onze 'stippenkoningin' alweer lachend over de camping, nagestaard door de overige campinggasten. Ze was zichzelf hier overigens niet van bewust. De waterpokken kwamen pas weer in haar hoofd op als ze moe werd, of geen ijsje of chippies mocht. Ze droeg haar leed met verve en gedroeg zich koninklijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten