Voor de vierde keer vanavond gaat de deurbel. De spaarzame uurtjes die ik vandaag heb kunnen vinden om te werken, worden verstoord door zingende kinderen die om snoep komen bedelen. Dat klinkt misschien wat negatief, maar het benadert de oorsprong van de traditie het beste. Want Sint-Maarten is een bedelfeest. Bedelfeesten waren nodig in de moeilijke wintermaanden. Bedeloptochten zoals met Sint-Maarten werden en worden (in Vlaanderen) ook gehouden met Driekoningen of met Nieuwjaar, en ook het Sinterklaasfeest heeft kenmerken van een bedelfeest.
Persoonlijk heb ik niets met Sint-Maarten. Ik heb er ook weinig op tegen overigens. Alleen heb ik me vandaag niet laten verleiden om met mijn dochters de straat op te gaan. 'Maar mam, iedereen uit mijn klas gaat met z'n lampion langs de deuren', probeerde de oudste met knoepers van tranen in haar ogen. De jongste deed er nog een schepje bovenop door daadwerkelijk een traan uit haar ogen te persen. Maar mijn principe dat door de week 19.00 uur bedtijd is, bleef overeind.
Het gevolg is dat zij om 19.00 uur in bed lagen, klaarwakker. En sindsdien vier keer hebben gevraagd: wie was dat, wat heb je voor snoepje gegeven? Schiet lekker op met die principes van mij...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten