Zo'n drie maanden twitter ik nu. In het begin wat onwennig en braaf, een beetje zoekende naar wat ik eigenlijk wil bereiken met dit medium. Dat blijft een zich veranderende doelstelling die zich afhankelijk van weersomstandigheden, werkdruk en opdrachtgever aanpast. Niets zo veranderlijk als het weer? Ik kan er ook wat van!
Dat ik ook wordt gevolgd, blijkt uit het aantal 'followers' dat ik achter mijn naam heb staan. Een bescheiden aantal als ik het vergelijk met anderen, maar toch. Dat er uberhaupt zoveel mensen geinteresseerd zijn in wat ik produceer op Twitter, verbaast me. In een tweet vanochtend bijvoorbeeld meldde ik dat ik baal van de bezorging van mijn favoriete regionale nieuwsblad. Niet geheel toevallig dat dit mijn favoriet is overigens, want laat dit nou ook de krant zijn van de Gelukkigste Wijk en de krant waar ik soms stukjes en foto's voor aanlever. Maar, ook zonder mijn bijdragen, is het een fijn krantje. We krijgen 'm alleen nooit meer! Kon je er voorheen de klok op gelijkzetten, sinds een week of vier lijkt het wel of de bezorger ons blok van vier straten niet meer weet te vinden. Het was zelfs onderwerp van gesprek tijdens de eerste buurtbarbecue vorige week!
Het duurde een paar uurtjes, maar toen kwam er een reactie. Niet via Twitter overigens, maar telefonisch. Mijn opdrachtgever bij de krant, of het nou echt nodig was me zo uit te laten over de krant. En dat het natuurlijk een punt van aandacht is als iemand, ookal is het maar één iemand, de krant niet krijgt! Maar of het nodig is me op een social medium zo uit te laten over de krant. Ik weet toch, dit soort dingen hoeft maar een keer te worden geplaatst en je hebt een naam... Ja, beste Jannes, je hebt gelijk, mea culpa. En ik heb je, via Twitter, laten weten dat ik nu al uitkijk naar vrijdag, wanneer de krant wel weer op de deurmat valt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten