Ik ben gezegend met twee dochters. Het zijn twee heerlijke en heel verschillende meisjes, zowel in uiterlijk als in hun doen en laten. Met de oudste kan ik lezen en schrijven, wij hebben aan een woord van elkaar genoeg. Bij de jongste moet ik vaak wat meer moeite doen om er achter te komen wat er nou echt speelt. De boosheid die ze uit, is dat echt boosheid, of gaat er wat anders achter schuil? Dit ondervond ik gisterenavond aan den lijve… Ik had voor Merle een prachtige zwarte rok van tule gekocht en gewacht met deze verrassing omdat ze vanavond kerst op school vieren. Een hoogtepunt voor meisjes die graag prinsesje spelen! Maar Merle was helemaal niet blij met haar rok, hij leek veel te veel op haar paarse (tule) rok, ze wilde hem niet aan! Ik natuurlijk enorm teleurgesteld, zoals het een vermoeide moeder betaamt… Maar vanochtend, na wederom enige strijd over wat te dragen, kwam de aap uit de mouw. Dikke tranen van verdriet, want ‘Je snapt het niet mama! Salomeja heeft een heel mooi jurkje met glitters, en een mooie nieuw vestje en een mooie glitterpanty. En ik wilde ook zo graag iets met glitters…dat had ik je toch ook gezegd!’. Nou kan en wil ik niet andere ouders volgen als het gaat om hoeveel en welke kleding je koopt voor je kinderen, maar het is een goeie leer voor de volgende keer: eerst goed luisteren wat ze zeggen, dan pas iets kopen. Want mijn idee over wat leuk is, hoeft niet haar wens te zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten