Lente

Eindelijk, het is lente! De zon schijnt, de temperatuur is eindelijk boven de 12 graden uitgekropen en onze tuin is in een klap een zee van geel en blauwe bloemen. Hier heb ik weken lang naar verlangd. Na maanden lang binnen zitten is het tijd om weer naar buiten te trekken. Alles op de fiets doen wordt weer leuk op deze manier. De plannen voor het weekend zijn ineens overgoten met een sausje van zon. Mijn hele lijf voelt naar lente.

En dit is voor de kinderen ook zo veel. We gaan weer lekker naar buiten, in plaats van tussen de buien door en ''vergeet je sjawl niet!'. Anne-Lomé moet binnenkort maar eens mee naar de lammetjes, de kalfjes en niet te vergeten kleine eendjes. Ik kan nu al genieten van haar verwonderde gezicht bij de aanblik op kleine dieren. Die grote zijn namelijk nog best wel een beetje eng af en toe. En Merle hoeft niet meer compleet ingepakt als een klein-meisje-rollade achterop de fiets, maar kan gewoon haar jas aan en hup fietsen maar!
Je snapt dat ik onmiddellijk de daad bij het woord heb gevoegd. Mijn jongste dochter ligt met een parasolletje boven haar koppie in de zon en ik ga er zo naast zitten. En Anne-Lomé.. die was vanochtend om half zeven wakker en vroeg me om kwart voor elf met haar liefste stemmetje: mama, mag ik naar bed? Tuurlijk liefie, ga jij maar naar bed. Dromen van de lente.