Nie in huis

Na een periode beschuit met muisjes, die geruisloos overging in een druiven-tic, zit Anne-Lomé middenin de ijs-fase. En net als bij de muisjes en de druiven is ons antwoord als ze genoeg heeft gehad 'nee, hebben we niet meer in huis'. Toegegeven, het is een beetje een opvoedkundige uitvlucht als je gewoon nog druiven in de fruitschaal en muisjes in de la hebt liggen. Maar het scheelt op deze manier een enorme scéne.

Maar meisjes van twee worden met grote sprongen slimmer, en gaan je woorden tegen je gebruiken. Zo zat ik vanochtend met een krijsende Merle op schoot, er zat haar een poepje dwars. Terwijl ik haar buikje masseer, legt Anne haar handje op mijn arm. Ze houdt haar hoofd een beetje schuin en vraagt: 'Mam, Melle beetje huile. Melle is mij susje toch?'
Een beetje gehaast antwoord ik: Ja lieverd, Merle is jouw zusje
Anne pauzeert even en vraagt dan: 'Melle is baby he mam?'
Ik al een beetje geirriteerd: Je lieverd, Merle is een baby
Ze denkt er even over na en vraagt dan met bijna stellige overtuiging: 'Je heb nienog meer babies in huis he mam?'