Het is de tijd van wennen.. Tien weken geleden werd mijn tweede dochter Merle geboren. Ik was op slag verliefd, net als ik twee jaar geleden in een oogopslag verliefd werd op Anne-Lomé. Maar ook helemaal van slag. Het was wennen aan deze baby, wennen aan de nieuwe gezinssamenstelling en wennen aan de hernieuwde onderbroken nachten. Gelukkig heeft dit laatste slechts kort geduurd, maar het bleef wennen. Bijvoorbeeld aan het karakter van dit nieuwe mensje. Een opgeruimd karakter weliswaar, maar oh wee als haar onderlipje begint te trillen en haar snoetje betrekt. En net als je samen je draai hebt gevonden, is het al weer tijd om te gaan wennen op het kinderdagverblijf.
Met in mijn hoofd de gedachte: 'ik heb dit allemaal al een keer gedaan, dus ik breng haar gewoon weg en ga lekker thuis een boek lezen', toog ik naar kinderdagverblijf De 2Zonnebloemen. Leidster Cynthia, toch geen onbekende voor ons gezin, heb ik wel tien keer verteld wanneer ze haar speentje wil, wanneer ze gaat lachen en wat te doen bij buikkrampjes. Merle heb ik extra lief geknuffeld, over haar bolletje geaaid en haar lachje nog even goed op mijn netvlies geprent. Alles om het afscheid maar zo lang mogelijk uit te stellen. Totdat Cynthia tegen Merle opperde: 'volgens mij moeten we je mama maar wegsturen..' Quasi grappig snifte ik overdreven om met een stoere lach de rits van mijn jas dicht te doen en de deur achter me te sluiten. Maar oh wat was het wennen alleen thuis! En nu is mijn kleine meisje alweer een hele dag bij De 2Zonnebloemen. Maar wennen aan het alleen thuis zijn kan ik nog moeilijk.
1 opmerking:
Heee Suus! Wat een mooie site heb jij! En wat heb je toch weer actief meteen het geleerde van dinsdag in praktijk gebracht; wat een hippe moderne mama ben jij toch. Tja, daar heb je nu alllemaal nog tijd voor he, wacht maar, na volgende week is het allemaal anders gnagna..... Kijk uit naar je komst!!!!!! xxxxje naamgenoot
Een reactie posten