Voetbal

Een blog met de titel 'voetbal' doet de lezer vermoeden dat er een epistel komt over het spel met de bal, onze jongens en de coach die het nooit echt goed kan doen. Behalve als we winnen natuurlijk. Iedereen die dat verwacht kan nu stoppen met lezen.
Zo, nu heb ik mijn doelgroep te pakken, even heerlijk voor mezelf. Het woord voetbal roept, zeker in deze tijd dat de koorts heftiger dan ooit toeslaat, bij mij agressie op. Afkeer van een stom spel waar meer ellende dan vreugde uit voortkomt. Denk aan al die spanning die slecht is voor een mensenlijf. Ik schat dat een leven lang voetbal kijken, je drie jaar kost. Maar wat vinden we nou eigenlijk van het sfeertje van agressie en vandalisme dat rondom het voetballen hangt. Tuurlijk, het is een klein clubje dat het verpest voor de rest. Maar dat kleine clubje kost de staat, en jou dus ook belastingbetaler, miljoenen euro's per jaar. Om maar te zwijgen over de politieinzet die het ieder weekend weer vraagt. En daar hoef je mij echt niets over te vertellen, want ik woon praktisch om de hoek bij die groen-geile gladiolen van ADO.
Gelukkig hebben we bij ons thuis, tot nu toe, allemaal helemaal niks met voetballen. Wij zijn de enigen in de straat zonder oranje vlaggetjes voor de ramen. Wij rijden in de enige auto in Den Haag zonder oranje staart. En wij zijn de enigen die de komende weken niet naar Talpa kijken. Maar soms wordt je gedwongen er toch aan deel te nemen. Zoals volgende week als het zomerfeest op het dagverblijf van mijn dochters plaatsvindt. Dat staat dit jaar in het teken van: voetbal..