Een lief vriendinnetje van me heeft liefdesproblemen. Mijn hart breekt als ik haar zie rondlopen; ziel onder de arm, verdrietig en in de war. Liefde is een mooi ding, maar als er iets mis is, is alles in je leven ook mis. Dat maakt het ook een gek ding, want wat er ook is, positief of negetief: het beinvloedt alles!
En ze is ook zo herkenbaar met al haar ellende. Hoe vaak heb ik geen last gehad van liefdesverdriet, verwarring door het gevoel in mijn hart of buik of een slecht humeur door een knallende ruzie of onuitgesproken irritatie. Het beinvloedt je wezen, je zijn. Geen zin meer in eten, slecht slapen, wakker worden met een steen in je maag en direct weer weten: oh ja.. Hell!!
De meest schokkende conclusie van dit alles was voor mezelf dat ik weet dat het beter wordt. Als je het een paar keer hebt meegemaakt weet je namelijk: er komt altijd weer een punt dat je de ergste hel hebt gehad en dat het iedere dag een beetje beter gaat. Oftewel: ik word oud!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten