Zwoegen

Tjesus!! Na maanden trainen, zwoegen en zweten, voel ik me heerlijk. Ik zit lekker in mijn vel, voel me weer veel mooier en aantrekkelijker en heb het gevoel dat ik er tien keer beter uit zie. Ik vind het heerlijk op de sportschool, ga trouw twee keer in de week heen. Mijn armen zijn steviger, broeken zitten weer lekker en mijn buik is toch minstens twee ribbels kwijt.

Vanavond dacht ik voor het eerst in twee maanden: ik ga me wegen. De voorgaande impulsen had ik onderdrukt, ik wilde mezelf niet teleurstellen. Maar nu, nu mag het wel eens. Wellicht had ik toch nog even moeten wachten. Beter is om de weegschaal maar gewoon direct helemaal de deur uit te doen. Want in plaats van de eurforie die ik had gehoopt te kunnen ondergaan, voel ik me zwaar waardeloos. In plaats van toch minstens vier kilo afgevallen te zijn, ben ik gewoon twee kilo aangekomen! Belachelijk! Ik wist niet wat ik zag.

Natuurlijk, het ligt aan de weegschaal, het is avond (je schijnt je altijd 's ochtends te moeten wegen) en ik moet ongesteld worden. Maar ik heb er toch stevig de balen over in. Man zegt dat ik me niet zo moet aanstellen en dat het belangrijkste is dat ik me weer lekker voel. Maar toch heb ik er de balen van.. morgenochtend nog maar eens proberen, snik..