Begrijp me goed: ik heb helemaal niets tegen vrouwelijke vormen. En hoewel mannen het er over het algemeen erg moeilijk mee hebben om voor uiterlijke waardering tot hun eigen sekse uit te komen, durf ik ronduit te zeggen: ik houd wel van een vrouw met een mooie decolete. Op mijn werk zie ik regelmatig dat een vrouw op zijn Haags gezegd, 'haar longen bloot legt'. Inzet: aandacht vangen. Daar heb ik geen moeite mee. Als mannen daar gevoelig voor zijn, vind ik het alleen maar heel slim.
Van de week toog ik met een vrouwelijke en een mannelijke collega naar een ander departement om een en ander op te steken over hun intranet. De gastvrouw in kwestie was een stevige dame, voorzien van een paar forse borsten. Niets aan de hand op het eerste gezicht. Tot wij in gesprek kwamen en haar t-shirt steeds verder naar beneden zakte. De zichtbare spleet werd van een beginstand van een kleine vijf centimeter steeds groter. Tot we na een kwartiertje toch zeker op tien centimeter ontsluiting uitkwamen. Een tussenstand, zo bleek al gauw. Want het roze shirtje zakte maar verder en verder richting navel.
De dame in kwestie moet drie paar ogen richting haar navel hebben voelen gaan, want aan het einde van het gesprek trok ze het roze gevaarte met een ferme ruk omhoog.
Eenmaal buiten was de decolete eerder onderwerp van gesprek dan de informatie die de gastvrouw ons had verstrekt. Mijn vrouwelijke collega en ik spraken er schande van. Dit ging ons echt een centimeter of tien te ver. 'Hebben jullie het over die piercings in haar oor? Jemig, dat waren er nogal wat he', vroeg mijn mannelijke collega toen hij zich bij ons voegde. Vol ongeloof hebben wij hem aangekeken en ons verder onthouden van commentaar. Piercings? Oor?
2 opmerkingen:
Welke collega's waren hierbij? Ik zeker niet! :)
Ellen, Hans.. en jij had het niet grappig gevonden.
Een reactie posten