Ineens weet je het..

Je hebt soms van die momenten dat je ineens, vanuit het niets, tot een verhelderende conclusie kunt komen. Zo vanochtend. Ik fietste naar mijn werk, i-podje in mijn oren en lekker ontwaken naar Paolo Nutini. Het liedje These Streets is de laatste tijd favoriet. Waarom? Geen idee. Het is gewoon een liedje waar ik me prettig bij voel. Al fietsende kwam ik tot de conclusie waarom dit nummer me zo aanspreekt. Het is de verwoording van mijn gevoel over de aanstaade verhuizing van Den Haag naar Amersfoort. En vooral het waarom? Den Haag en ik passen niet bij elkaar. Er zijn wijken waar de ellende vanuit de ogen van de bewoners de straat op stroomt. Wijken die prachtig, groen en luxe zijn. Maar het onderscheid is zo groot. En bij geen van beide voel ik me thuis, voelt het alsof ik daar hoor. 'From the dreary old lanes to the high street madness, eye fight with my brain tot believe my eyes, and it's harder than you think, to believe this sadness, that creeps up my spine and haunts mee through the night'

Amersfoort voelt een beetje als mijn jeugd, groener, onbezorgder, leefbaarder. Misschien volkomen onterecht. We gaan het uitvinden. 'Where'd the days go? When all we did was play. And the stress that we were under wasn't stress at all, just a run and a jump into a harmless fall, live is good and the sun is shining, everybody flirts to their ideal place..