Na twee weken klussen kan ik er niet meer onderuit: ik ben een enorme control freak. Ik hou graag lijstjes bij, die ik met evenveel plezier afstreep om het overzicht te bewaren. Ik wil van alles op de hoogte blijven, omdat ik anders het gevoel heb dat ik niet volledig meedraai. En het ergste van alles is wel dat ik graag dagen van tevoren weet wie, wat, waar en wanneer.
Nou is dit natuurlijk een extreme situatie: hoogzwanger en klussen en straks nog verhuizen. En zoals bij alle klusmomenten loopt ook bij ons de planning niet helemaal volgens planning. Soms heb je dagen dat het gesmeerd loopt en je zichtbaar resultaat boekt. Maar sommige dagen lijkt het ook wel of alles tegenzit. Zoals gisteren. Om een lang verhaal kort te maken: de vloer op de benedenverdieping wordt niet zoals gepland komende week gelegd en het is nog niet duidelijk wanneer wel. Ok, even een tegenvaller, maar lekker doorgaan met andere klusjes. Er is nog genoeg te doen. Tot ik een mevrouw van de kraamzorg aan de telefoon krijg voor een intakegesprek. Wil ik thuis bevallen, heb ik speciale wensen, wil ik borstvoeding gaan geven? Dikke tranen rollen over mijn wangen. Jemig, moet ik straks in deze puinhoop bevallen en mijn kraamtijd doorbrengen?
Inmiddels zijn de tranen weer gedroogd en kan ik deze klusperiode weer van zijn zonnige zijde bezien. De babykamer heeft zijn langverwachte behangboom op de muur, de muur in Merle haar kamer is hemelsblauw, de badkamer is klaar. We komen er wel. En al die speciale wensen? Ik laat het allemaal wel over me heenkomen. Tenminste, als ik het voor elkaar krijg de controle even over te laten aan Man.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten