'Waar ben je toch, ik probeer je al dagen te bereiken thuis!' Ja, ik weet het. Het is een veel gehoorde klacht sinds ik vorige week verlof kreeg. En terecht, want ik ben eigenlijk alleen thuis in Den Haag om te slapen en dozen in te pakken. Verder reis ik op en neer tussen Den Haag, Amersfoort en Deventer. Met kinderen, zonder kinderen, met de auto of de trein, met dozen of zonder baggage. Maar, nog altijd met mijn dikke buik! Die begint me inmiddels behoorlijk dwars te zitten overigens. Want eh, zelfs met een algeheel klusverbod wil je nog wel eens wat kleine klusjes verrichten in huis. En die buik maakt dat allemaal een stuk lastiger.
Voor de mensen die me niet kunnen bereiken: Tussen de bedrijven door luister ik af en toe mijn voicemail af. Bedankt voor het aanbieden van klushulp, als we hulp kunnen gebruiken (lees: elkaar niet in de weg gaan lopen), meld ik me beslist. Ennuh, de adreswijziging komt hopelijk snel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten