Ach, gelukkig heb ik altijd nog een goed lijf..

.. en een goed leven. Dit liedje heeft gisteren de hele dag in mijn hoofd gezeten. En niet zozeer door de tekst van dat goede lijf. Nee, ik voelde me gisteren het slankiemeisje. Het loopt gesmeerd, ik ga als een speer.. oh nee toch (genant moment).. en weer vrolijk verder.

De situatie is als volgt. Ik ga voor een klus drie dagen naar Den Haag. Best spannend natuurlijk. Een eerste indruk is belangrijk, dus 's ochtends extra goed de tanden gepoetst, flink veel deo op, wat meer aandacht aan m'n kleding besteed dan normaal. En zo kwam het dat ik om 10.00 uur fris en fruitig in Den Haag aankwam. In m'n prachtige paarse jurkje, vol zelfvertrouwen. Ik voelde me helemaal het zakenvrouwtje. Yes!

Na een rondje met handjes schudden en vertellen wat ik kwam doen, kwam het moment van mezelf en de laptop installeren op een werkplek. Altijd even spannend, want je wilt dan niet hoeven vragen: zeg eh.. weet jij welk stekkertje waar in moet zodat ik aan het werk kan? Maar, ook dit liep gesmeerd. En net op het moment dat ik denk: zo, ik kan aan de slag.. schuift de stekkerdoos van het bureau en schuift in zijn val een kop koffie mee de tafel af. Zo over mijn prachtige paarse jurkje...

'Weet je dat ik dat gisteren ook had!', merkte een van de mannelijke collega's-voor-drie-dagen fijntjes op. 'Ach, gelukkig heb ik altijd nog een goed lijf, dus een goed leven', antwoorde ik hem neuriend.