Bijen

Het gonst in mijn omgeving. Wie ik ook spreek, ik hoor een vreemdsoortig gezoem op de achtergrond, in de ondertoon, in de stilte die af en toe valt. Vriend en ik gaan binnenkort trouwen en hoewel we hebben aangegeven dat het een zogenoemd C1000-huwelijk wordt, worden zowel hij als ik getrakteerd op een vrijgezellenfeest. Het mijne is volgende week zaterdag, zover ben ik. Maar verder weet ik helemaal niets.

Nou moet je weten dat ik niet het type ben dat enorm dol is op verrassingen en geheimen. Ja, voor een ander. Het liefst organiseer ik feestjes zelf. Een verrassing voor een ander bedenken; je kunt me geen groter plezier doen. Maar andersom is niet mijn sterkste kant. Ik word er onrustig van, stoor me aan geheimzinnige blikken tussen vriendinnen, collega's en familie. En ik kan mijn nieuwsgierigheid maar moeilijk bedwingen als ik al weken bijna niets hoor van mijn vriendinnetjes. Wetende dat ze heel druk met elkaar aan het mailen zijn, maar dat die berichtjes niet voor mijn ogen bestemd zijn.

Maar toch, moet ik eerlijk bekennen, went het vooruitzicht van een vrijgezellenfeest snel. Sterker nog, ik vind de spanning leuk worden. En bij het idee dat ik volgende week vriendinnen die ik normaal nooit bij elkaar zie allemaal om me heen ga hebben, kan ik zelfs een brok in mijn keel krijgen. Ik voel me rijk met zulke lieve vriendinnen die er druk mee zijn, die tijd maken om te komen en die het kennelijk belangrijk vinden om dit met me te vieren. Dan maar even niet de regie in handen, ik ga me volledig overgeven en laat me verrassen.

ps een C1000 huwelijk staat bekend om zijn gebrek aan fratsen