Na maanden met blozende kinderen onder een dak te hebben gewoond, lijkt daar nu een einde aan te komen. Merle is al een week enorm snotterig en hoesterig. En Anne-Lomé blijkt ook ineens koorts te hebben. Het zit er weer aan te komen.
Eens in de zoveel tijd ben je aan de beurt, iedere ouder weet dat. Een kind ziek betekent vaak alle kinderen ziek. En tja, dan houdt alles even op. Alle gemaakte plannen moeten worden afgezegd. Er moeten opa's en oma's worden ingeschakeld voor dagen dat het werk simpelweg niet kan worden afgezegd. De boodschappen worden per week gedaan. En het is afwachten tot het dal is bereikt en het beter worden kan beginnen. Ondertussen worden er zetpillen geduwd, snotneuzen geveegd en vooral veel knuffels uitgedeeld. Voorlopig kan ik met het begin van een verstoppende neus en waterogen alleen maar uitkijken naar het einde van het dal en de beginnende stijgende lijn. En ons koortskipje en snotneus, ach, die zijn eigenlijk veel zieliger dan wij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten