Kerstsfeer

Het is kerst aan de Ohmstaat! Dat wil zeggen: bij ons in huis. Want hier in de buurt blaken de huizen van afwezige kerstversiering. Deze bewering verdient een kleine nuancering: de huizen hangen helemaal vol met alles wat knippert, glinstert en glimt. Of ze zijn helemaal kaal, ontdaan van alles wat je ook maar aan kerst zou kunnen doen denken. Maar, wij zijn dus sinds dit weekend oer-hollands in de kerststemming. Er staat nog net geen trappetje met lichtjes voor het raam.

Anne-Lomé en Man hebben samen de kerstboom uitgezocht en gekocht. Eenmaal binnen waren de lintjes voor de kransjes interessanter dan de kerstboom zelf (die liet ze gewoon buiten bij Man staan), maar de pret was er niet minder om. Gisterenavond was het hoogtepunt: de chocoladekransjes mochten er ingehangen worden. Anne-Lomé reikte de kransjes (voorzien van lintje) aan en Man hing ze in de boom. Dit ging één keer goed, twee keer goed en toen na de derde de vaart er goed inzat, stak Anne-Lomé pardoes een kransje in haar mond. Man begon erg hard te lachen en riep: wat doe je nou! Ze schrok er zelf van. 'Alsjeblieft papa', en met een groots gebaar stak zij het aangeknaagde kerstkransje uit richting Man. 'Die moet natuurlijk in de boom', gniffelde ze. Kerst kan nu al niet meer stuk.