Modder

De modder vloog me gisteren om de oren. Letterlijk! We waren 's ochtends in Zoetermeer geweest en hadden een beetje illegaal geparkeerd op een grasveld. Toen we weer terugkwamen bij de auto bleek deze al snel muurvast te zitten. Naar voren, naar achteren, we konden het allemaal wel vergeten. Er was geen beweging in te krijgen.

Inventief als Man is regelde hij ergens een paar flinke planken die hij met enkele ferme klappen onder de voorbanden klem sloeg. Nogmaals probeerde hij grip te krijgen. Helaas. Nog een paar tikken tegen de planken aan, poging drie. Wederom jammerlijk mislukt. Anne-Lomé en Merle zaten ondertussen met rode konen op de achterbank. Die vonden het allemaal heel spannend. Ik was ondertussen aan het bedenken waar in Zoetermeer we een boer zouden vinden die ons met zijn tractor uit dit drassige weiland wilde bevrijden. Aan al deze gedachten kwam een eind toen een voorbijganger zijn hulp aanbood. Ik achter het stuur, Man en voorbijganger achter de auto en al snel waren we bevrijd. Snel nam Man mijn plek achter het stuur weer over om de auto helemaal het grasveld af te krijgen en te voorkomen dat we wederom vast zouden komen te zitten. Logisch, want ik had ons met mijn voorzichtige rijgedrag zo weer in een modderpoel gestort.

Man rijdt anders. En dat werd me al snel duidelijk toen hij vol gas gas, slippend in zijn achteruit het grasveld af zoefte. Mij achterlatend in een regen van modderspetters. Heerlijk, het landelijke leven.